Ersu Şaşma ismini birçok kişi birinci olarak geçtiğimiz yıl düzenlenen olimpiyatlarda duydu. Tokyo Olimpiyat Oyunları’nda erkekler sırıkla atlamada finale kalarak bunu başaran birinci Türk atlet olan 22 yaşındaki sportmen, sonrasında Dünya Atletizm Şampiyonası’nda finalde yarışarak bir birincisi daha başardı.
Sporcu bir anne-babanın oğlu olan Ersu’nun sırıkla tanışması ise çok eskilere uzanmıyor. Lisedeyken vücut eğitimi öğretmeni tarafından sırıkla atlamaya geçirilir. Hareketli ve ferdî olması nedeniyle bu kısımdan hoşlanır ve sırıkla atlamacı olmaya karar verir. Ailesinin dayanağını de ardına alarak ülke tarihinin bu koldaki en başarılı ismi olacaktır kısa müddet içinde…
Sırıkla atlama tarihinin en başarılı atletinin, çağdaşı olması ise bir nevi şanssızlığıdır kendisinin… Sergei Bubka’nın uzun yıllar kırılamayan rekorlarını bir bir kıran, akabinde bu rekorları da geliştirmeye başlayan Armand Duplantis ile tıpkı periyoda denk gelme şanssızlığına rağmen Ersu Şaşma, bardağın dolu tarafını da görebilmektedir:
“Artık o da kusur yapmaya başladı birden fazla yarışta. Diamond Lig’de 5.90’ı geçemeyerek birinciliği kaybetti. Filipinli bir çocuk onu geçerek birinci sırayı aldı. Bir yanılgısını görürsem yakalamaya çalışacağım. İlerde bir yarışta Duplantis tökezleyebilir, ben de kendisini geçebilirim, sırıkta her şey olabilir.
”Japonya’nın başşehrinde birinci kere olimpiyat tecrübesi yaşayan genç isim, bu deneyiminin çok kıymetli olduğunu fakat pandemi şartları nedeniyle farklı bir atmosfere maruz kalmış olduğunu düşündüğünü de eklemeyi ihmal etmiyor. 10. sırada tamamladığı final karşılaşmasında kendisinin doğal yüksekliğini bulmuş olsa, sıralamada çok daha üstlerde yer alacağına dikkat çekiyor.
‘TOKYO FRAGMANDI’
“İlk olimpiyatımdı Tokyo. Olimpiyat ortamı hoş ancak koronadan ötürü kısıtlamalar vardı. Seyirci yoktu. Her salona gittiğinde tükürükle numune veriyorsun. Bu sorunlara rağmen olimpiyat köyü hoştu. Her branşın en yeterli atletleriyle tıpkı ortamlarda bulunuyorsun. Hasebiyle o havayı solumak hoş. 5.80 atlasaydım olimpiyatta dördüncü yahut beşinci olurdum. Tokyo bence Paris’in fragmanı üzere bir şey oldu. Paris 2024 daha uygun olacak.”
‘İDOLÜM KENDRİCKS’
Sırıkla atlamada ülke tarihinin başarılarla dolu olmadığının farkında Fenerbahçe Kulübü’nün atleti… Bu yüzden yerli bir rol modeli bulunmadığının altını çiziyor lakin memleketler arası arenada branşındaki gelişmeleri de yakından takip ediyor. Sırıkla atlamada bir mihenk taşı olan 6 metrelik yüksekliği geçen isimlerden bir tanesi olan ABD’li sporcuyu kendisine örnek aldığını söylüyor: “İdolüm Amerikalı Sam Kendricks’ti. Lakin artık idolüm de yok diyebilirim, daha çok kendimi görüyorum bu ortalar.”
‘İLK AŞKIM BASKETBOL’
“Futbolla hiç ilgili değilim; basketbolla ilgileniyorum. Spora basketbolla başladım sekiz yaşındayken. Annem de basketbol oynamıştı. Birinci aşkım basketboldu. Hala daha izler takip ederim. Bilhassa NBA’i takip ediyorum. Oradaki maçlar daha çok heyecan veriyor. Fenerbahçe’nin de Euroleague’de şampiyon olduğu dönem Final-Four’daki maçlarını izliyordum.”
PARİS’TEKİ GAYE BİRİNCİ 3
“Paris Olimpiyatları’nda daha düzgün dereceler alıp madalyayı zorlamak istiyorum. Birinci üçü hedefliyor olacağım. Olabilir, bu sene hoş geçmişti zira. Artık daha yeterli hazırlanıp öbür sene olimpiyatta daha âlâ şeyler yapmayı, daha yeterli dereceler çıkarmayı düşünüyorum yani.”
‘TARTAN BOZUK, MİNDER YIRTIK’
“Mersin’de Nevin Karşılık Atletizm Sahası’nda çalışıyorum. Benim atladığım kulvarın tartanı çok berbattı, artık bozulmuştu. Onun üstüne bir daha tartan yaptılar fakat o da tutmadı. Biz üstüne rulo üzere bir şey serip atlamaya çalışıyoruz. Minder makûs, toz-duman içinde… Yırtık. Bir tane daha platform getirdiler, liderimiz sağ olsun… Ancak onun üstüne konulduğu minder yırtık ve çok tozlu. Atlarken her yerimiz toz içinde oluyor, yapış yapış oluyor, gözümüze kaçıyor.
İdman alanlarımız görülürse, eminim ‘Siz bunu nasıl yapıyorsunuz, bu kadar muvaffakiyet geliyor?’ diye soracaklardır. Sırıkla atlamada yağmurda çok makus oluyor, sakatlık olabiliyor. Mersin’de salon olmadığı için yağmur olduğu vakit atlayışlarımızı yapamıyoruz. Küçük çadır üzere bir yer de olsa olur, kâfi ki kapalı bir şey olsun. Kışın girebileceğimiz bir yer olmasını istiyoruz.”
‘TAKIM SPORLARI ÖNDE, BİZ ARKADA’
“Türkiye’de atletizmin daha çok desteklenmesini istiyorum. Zira daima ön planda ekip sporları var. Herkesin branşı çok zordur. Kimseyi küçümsemek üzere bir şey kelam konusu olamaz ancak çeyrek finale kalan bir ekip daha çok haber oluyor. Ben olsun, Yasmani olsun finale kalıp çok fazla haber olmamamız bu bizi üzüyor açıkçası.
Medyadaki görünürlüğümüz çok az. Burada olabilmek için atletizmde ya Avrupa, ya Dünya Şampiyonası ya da olimpiyatta madalya alman gerekiyor. Onun haricinde çok bakıldığını düşünmüyorum. Büyük takviyeler de olunuyor doğal fakat ben atletizmde sponsorluk olsun maddiyat olsun az olduğunu düşünüyorum.”
ÜÇ BÜYÜKLERDE BİRER MADALYA
“Kariyer gayem; Avrupa Şampiyonası, Dünya Şampiyonası ve Olimpiyatlar üzere büyük tertiplerin her birinde birer madalyamın olmasını istiyorum. 30-35 yaşına kadar atlamaya devam etmeyi düşünüyorum. Birkaç tane daha olimpiyat görüp ondan sonra bırakmayı tercih ederim.”
‘ATLETİZM DERSİNDEN KALDIM’
Federasyondan okuluna müsaade yazısı gitmesine karşın devamsızlıktan bırakıldığını söyleyen ulusal atlet “Mersin Üniversitesi’nde atletizm dersinden kaldım. En son yaptığım derecelerden sonra bile hocalar beni hala tanımıyor” dedi.
Atletizm Ulusal Takımı’nda yer alan ve rekorlar kıran bir atletin, “atletizm” dersinden sınıfta kalması ne kadar ironi değil mi? Lakin Ersu’nun başına işte bu türlü bir olay gelmiş.
Bakın ulusal atlet olayı şöyle anlatıyor:
Mersin Üniversitesi’nde antrenörlük kısmında okuyorum. Aslında okulu bir an evvel bitirip ortadan çıkarmayı istiyorum.
Hiç yardımcı olmuyorlar. İdmanlardan ötürü yarışlara çok sık hazırlandığım için saatlerini uyduramıyorum, imtihanlara gidemiyorum. Yardımcı olmalarını beklerdim. Atletizm dersinden kaldım. Atletizm dersini alttan alıyorum şu anda. İzinlerim vardı. Sebebim de var. Lakin devamsızlıktan bırakmışlar. Federasyondan müsaade yazısı yazılıyordu. Buna karşın kaldım.
Oradaki hocalar beni tanımıyorlar da… Instagramda profilimde Mersin Üniversitesi’nin ismi yazıyordu, bu yüzden onu kaldırdım. En son yaptığım derecelerden sonra bile bence hala tanımıyorlar. Bu okul konusunu, ders konusunu nasıl yapacağız bilemiyorum. Okula tartı vermek istemiyorum.”